Przejdź do głównej treści

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

O Konferencji

Nawigacja okruszkowa Nawigacja okruszkowa

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Koncepcja konferencji

Edukacja to ważna społecznie praktyka, mająca swoje dzieje a zarazem jak najbardziej aktualna, obchodząca i dotykająca nie tylko każdą jednostkę, ale także każdą społeczność i władzę publiczną. Niezależnie od swojego praktycznego wymiaru edukacja jest też ideą obecną w refleksji nauczycieli i wychowawców, pisarzy, filozofów, publicystów, polityków, nabierającą sensów i znaczenia w różnych kontekstach przestrzennych i czasowych. Wreszcie, jest też przedmiotem badań naukowych, empirycznych i teoretycznych. Pedagogika ma ten przywilej i tym się wyróżnia spośród innych nauk, że może całą tę społecznie doniosłą przestrzeń ogarniać i nią zarządzać jako własną domeną. Tego się też od niej oczekuje – bycia ekspertem w dziedzinie edukacji, przez współczesne społeczeństwa traktowanej jako dobro publiczne i dobro jednostek. Jak się w tej roli odnajduje? Jak rozumie edukację i jak ją eksploruje? Na ile jest gotowa odpowiadać za ten sektor życia publicznego, społecznego i prywatnego?

W potocznym sensie edukacja kojarzy się ze szkołą oraz szkolnym nauczaniem i uczeniem się. Bywa poletkiem upolitycznianym, poddawanym ideologizacji, technokratyzacji i instrumentalizacji. Używa się jej do realizacji, czyli wdrażania (aplikowania), różnorakich celów, stanowionych przez różne podmioty (zbiorowe i indywidualne, publiczne i prywatne). Czy i kiedy takie wdrożeniowe podejście do edukacji jest uzasadnione i jak się do tego odnosi pedagogika? Na ile sama podtrzymuje to aplikacyjne rozumienie edukacji, a na ile poza nie wykracza?

Proponowany temat konferencji zaprasza do rozważenia pedagogicznego sensu i znaczenia edukacji rozumianej szeroko jako wychowanie i kształcenie (w koniunkcji), bądź w ujęciu wąskim jako kształcenie (wychowujące) . Zakłada się, że takie ujęcie edukacji, w którym wychowanie przegląda się w kształceniu i na odwrót, pozwala wydatniej uchwycić relacyjność obu procesów i ich wzajemne powiązania – tak ważne dla pedagogiki i jej tożsamości. Z tej perspektywy łatwiej też zadać pytania o dobra edukacji – jej wyróżniki. Co mianowicie odróżnia ją od innych praktyk społecznych i w czym jest nie do zastąpienia? Czym dysponuje - jakimi zasobami? Za co ją cenimy? W co wyposaża i co umożliwia? Czego od niej oczekujemy? W czym jest pomocna? Są to pytania o dobra edukacji nieosiągalne poza praktyką wychowania i kształcenia.

Jak pedagogika jako dyscyplina akademicka tymi dobrami zarządza, jak je eksploruje? Jak uzasadnia sens poszczególnych dóbr edukacji, w oparciu o jakie badania i argumentację? Które z nich uznaje za cele same w sobie (autoteliczne), a które za środki służące osiąganiu innych celów (instrumentalne)? Jak eksploruje, czyli opisuje, wyjaśnia, uzasadnia i identyfikuje jako wartościowe poszczególne dobra edukacji, np. człowieczeństwo, rozwój, moralny charakter i osobowość, samodzielność, zdrowie, przygotowanie do zawodu, wiedzę i wykształcenie, mądrość, ogładę, uspołecznienie, przedsiębiorczość, obywatelskość…? Jak te dobra rozumie nakładając na nie zdwojoną perspektywę: wychowania i kształcenia? Jak je bada w różnych swoich subdyscyplinach i w oparciu o jakie strategie badawcze? Na ile przy tym przegląda się i czerpie z idei i praktyk kształtujących się przez wieki naszej cywilizacji, w tym z dorobku polskiej myśli i praktyk edukacyjnych?


Proponowane obszary tematyczne:

  1. Człowieczeństwo, moralny charakter i osobowość, samodzielność, zdrowie, rozwój, przygotowanie do zawodu, wiedza i wykształcenie, mądrość, ogłada, uspołecznienie, przedsiębiorczość, obywatelskość… - przegląd dóbr edukacji i sposoby ich uzasadniania.
  2. Eksploracja empiryczna, teoretyczna i filozoficzna poszczególnych dóbr edukacji - badania edukacji.
  3. Pseudos w edukacji (braki, redukcje i fałsz w edukacji).
  4. Edukacja a indoktrynacja.  
  5. Podmioty sceny edukacyjnej w sferze prywatnej, społecznej i publicznej.
     

Celem konferencji jest prezentacja wyników badań w obszarze edukacji, prowadzonych w Polsce i za granicą, integracja środowiska pedagogów akademickich jako badaczy i ekspertów w dziedzinie edukacji, pogłębianie identyfikacji edukacji jako przedmiotu badań pedagogiki jako nauki oraz odsłanianie nowych obszarów badawczych związanych z problematyką dóbr edukacji.   


Przyjęta formuła konferencji obejmuje wystąpienia w sesjach plenarnych, tematycznych oraz plakatowych. Referaty mogąbyć wygłaszane w języku polskim lub angielskim.

 

dr hab. Katarzyna Wrońska
Przewodnicząca Rady Programowej Konferencji